2010 - Madagaskar

Het is geen Zuid Afrika geworden, maar Madagaskar. 
Wat een gehannes voor die vertrek balie van de KLM; enkele veel te zware koffers van 35/40 kg. Uitpakken / inpakken, ruilen van  “volume” voor “kg” dan zie je dat kerels echte inpakkers zijn, uiteindelijk allemaal erdoor, met respect voor het geduld van die KLM medewerkster.
Het een mooie, goed georganiseerde, voor herhaling vatbare reis, een aanrader voor een andere groepen, kortom een van de betere bouwreizen.

De mensen, hun uitstraling, hun glimlach, hun (toch) tevredenheid. De blijdschap en trots met wat ze gaan “krijgen” in de vorm van een voor hun begrippen echte woning, solide, wind en waterdicht maakte het samen met de omgeving, de natuur, de beleving, e.e.a. weer “onvergetelijk”
Wat je bij blijft is voor iedereen anders, ik zie nog steeds die kinderen op dat schooltje voor me, keurig en geduldig in de rij, even terug van vakantie.
Welke waarde heeft dan een klein cadeautje :

• Blij met een, door ons meegebrachte, knuffel, dan zie je die glimlach. 
• Dankbaar voor dat “potlood en het schriftje” 
• De werkelijke blijdschap, het gejuich bij de ontvangst van een t-shirtje, ook al was de maat verkeerd.

Vanwege school vakantie waren er tijdens de bouwdagen veel kinderen om ons heen. Een aantal waren gekleed in een shirtje wat u en ik als poetslapje niet meer willen gebruiken, niet omdat het smerig was, nee gewoon echt tot op de draad versleten, dit maakte deze blijdschap duidelijker.