Nieuws uit Indonesië

Onlangs ontving TeamSoest een update over hoe het de gezinnen uit Indonesië gaat, waar we in 2018 hebben gebouwd. Lees hier de verhalen van 'onze' gezinnen daar.

Abdul en Mariyem
Abdul Azis heeft het leven altijd genomen zoals het kwam. Eenvoud, dankbaarheid en acceptatie zijn die woorden die Abdul en zijn gezin het best omschrijven. “ Ook in zware tijden moet je positief naar het leven blijven kijken. Samen met mijn gezin zijn, is waar ik het meest van geniet en daar kan je altijd van genieten.” vertelt Abdul. 

Het oude huis
Samen met zijn vrouw Mariyem heeft hij 2 zonen. Het beetje salaris dat Abdul en Mariyem verdienen als landbouwarbeider was niet genoeg om de jongens na de basisschool verder te laten leren. Hun oudste zoon woont bij de familie van Abdul en hun jongste zoon woont nog thuis bij zijn ouders. Samen woonde zij in een eenvoudig en oud huis, gemaakt van bamboe, een vloer van aarde en een lekkend dak. 
 “Één van de gelukkigste dagen in mijn leven is toen ik hoorde over Habitat, dat betekende dat ik eindelijk een huis zou kunnen hebben. Wat ik echt nooit had kunnen bedenken is dat het huis door hardwerkende vrijwilligers uit Nederland zou worden gebouwd.
Het was een geweldige ervaring. Ik vraag me nog steeds af waarom ze dat voor mij en mijn gezin gedaan hebben. Ze zijn helemaal naar mijn dorp gekomen; hun eigen familie achterlaten, ze hebben geld gedoneerd en keihard gewerkt. Soms denk ik dat het magie was!” zegt Abdul.
Het huis is inmiddels klaar en het gezin woont nu in een veilig Habitat Huis en daar vertelt Abdul over zijn nieuwe huis maar met name over de mensen van Team Soest die hem geholpen hebben.  “Ik kan mijn geluk niet op dat ik een huis heb. Het mooiste aan ons huis is dat we het samen met de vrijwilligers gebouwd hebben;  ze zijn familie van ons. Het was heel moeilijk en verdrietig toen ze weg gingen; die vijf dagen waren zo voorbij. De eerste week – nadat ze weg waren – voelde ik me niet op mijn gemak. Ik wist dat ik een nieuw huis zou krijgen maar ik kon niet slapen en eten.  Ik miste mijn Nederlandse vrienden. Ik hoop ze op een dag weer te ontmoeten maar ze zijn altijd in mijn hart en in mijn huis. Heel veel dank voor jullie hulp!”

Sagiyo, Saginag en Anna
Sagiyo is zelf geboren in een arm gezin. Zijn ouders ware landbouwarbeiders zonder opleiding. Sagiyo heeft om die reden ook geen opleiding gevolgd; zijn ouders konden het niet betalen. Sagiyo was nog jong toen ook hij aan het werk ging. Op zoek naar ‘kroto’ de eitjes van rode mieren die gebruikt worden als vogelvoer. Kroto is moeilijk te vinden en kostbaar een kilo kan je voor ongeveer € 10 verkopen. Maar het is niet makkelijk om zoveel kroto te vinden.
Sagiyo is getrouwd met Saginah en samen hebben ze twee kinderen die inmiddels getrouwd zijn. Hun zoon woont niet bij ze. Hun dochter Anna heeft inmiddels zelf een kind en woont bij haar ouders.
“Een huis is een plek waar je je veilig voelt en tot rust kan komen na een dag hard werken. Het zou comfortabel moeten zijn. Dat was ons oude huis niet. De vloer was van aarde de muren van verrot bamboe en het dak lekte. Ons huis had geen prioriteit. We maakten ons zorgen over of we elke dag wel voldoende eten konden kopen, de elektriciteitsrekening konden betalen etc. Ons huis repareren daar hadden we het geld niet voor.”
Habitat bracht uitkomst voor het gezin! Een huis zou zorgen voor rust en comfort en dat er vrijwilligers zouden komen om het te bouwen; daar kon het gezin zich echt helemaal niets bij voorstellen.
“Zielsgelukkig ben ik met de hulp. Hoewel ik erg verdrietig was toen de vrijwilligers weggingen. Ze zijn mijn familie geworden. Wat ze me gegeven hebben is zo groot dat kan ik nooit teruggeven. Ik kan alleen maar heel veel dank zeggen en hopen dat ze weten hoe groot mijn dankbaarheid is. Onze taal is niet hetzelfde maar dat is geen probleem om te verbroederen.” zegt Sagiyo.

Paryanto, Ngadilah en Fino
Paryanto kind van landbouwarbeiders begon zelf ook al vroeg met werken op het land. Ze hielpen de buren met het verbouwen van groente en tabak. Hun land was niet groot dus Paryanto heeft 6 jaar op Sumatra gewerkt op een palmolieplantage. Na 6 jaar is teruggegaan naar huis en trouwde met Ngadilah. Samen hebben zij één zoon van 7 Fino.
Paryanto woont met zijn gezin bij zijn schoonmoeder. “Helaas verdien ik te weinig als klusjesman of landbouwarbeider om mijn gezin een eigen thuis te geven. Het huis van mijn schoonmoeder is oud, het lekt en de ventilatie is slecht maar we zijn dankbaar dat ze ons een thuis kan geven. Hoewel we natuurlijk naar privacy verlangen als gezin” vertelt Paryanto. 
Paryanto kwam op het pad van Habitat door zijn werk in de gemeenschap als leider van de RT06 groep. “Ik was heel blij toen ik het nieuws hoorde en dacht dit is misschien onze kans op een huis. En die kans kwam er! Zonder Habitat had ons gezin nog steeds geen eigen huis gehad. Ik denk dat het er ook nooit van gekomen was zonder de hulp van Habitat.” aldus Paryanto.
“ Onvergetelijk zijn de vrijwilligers voor ons. Ze hebben zo hard gewerkt en geld gedoneerd; zo ontzettend genereus. Het is van onschatbare waarde wat ze voor ons gedaan hebben; we kunnen ze dat nooit teruggeven. Ik zal ze nooit vergeten zijn voor altijd deel van ons leven. “ zegt Paryanto.